"අම්මෝහ් සුදූ....මට බෑ බන්...හිනාවෙලා බඩත් රිදෙනවා...හා හා.."
"ටෞකන්ඩ...මොන හුත්..."
"අඩෝ සුදු මල්ලි...මම් බන්...කුනුහර්ප කියන්නෙපා බන්...අක්කේ මෙන්න සුදු මහත්තයා කුනුහර්ප කියනවා....මම බන් මම මේ....මම සාංචි අක්කා..."
"මොකක්ද බන් අක්කෙ කරන්නෙ...පිස්සුද..".
මටනම් සිරාවටම මලපැන්නා...මල හොඳේ මළ නෙවේ...ඒවා පැන්නානම් ගඳ ගහනවනෙ...මේකිට දෙන්න ඇත්නම් දෙකක්...වෙන වෙලාවකනම් සොහොන් යකාටත් hifi එකක් දාගෙන යනවා...මේ ෆිල්ම් එකේ ගිලිලා උන්නු නිසා මට උතුර දකුන මාරුවුනා.
කොහොම වුනත් සාංචි අක්කාත් අපි එක්ක ෆිලුම බලන්න සෙට් වුනා ටිකක්...ෆිලුම ඉවරවෙද්දි නංගියි මල්ලියි නිදි...උන් දෙන්නට කොහොමත් ජබර කලන්තේනේ....අපි දෙන්නා බාගෙට නිදි...නිදි කියලා හිතුවට නිදිම නෙවෙයි...හිකිස්...ර්
............................................................................................................................
රෑ එකට වගේ නිදාගෙන ආයෙම උදේ පාන්දර හතරට අවදිවෙනව කියන්නෙ සැප තමා...මායි බබයි වැනිවැනි රෙඩි වෙන්න ගිහින් දෙන්නට දෙන්නා හැප්පුනා කීපසැරයක්ම...
එයාව අවදිකරන්න ගිහින් පයින් පාරකුත් කාපු මම උන්නේ සංසාරේ භවේ දුකා කියලා හිත හිත...
මේ සසර දනව්වේ අපි අසරන වෙලා වගේ හිතට දැනෙනවා
බුදු හාමුදුරුවනේ.....
කෝමවුනත් මම එයාවත් රෙඩි කරන් සරම පිටින්ම ඇවිත් එයාව ස්ටේශන් එකට ඇරලුවේ සාගරිකා අල්ලගන්න ඕන නිසා...ඒක මාතරින් උදේ පහ....මල පහ කරන්න ගිහින් හරි පහ පහුවුනොත් සාගරිකා තියා සාගරිකාගේ රනිල කුලයේ ශාකයක දිගම දිග කරලක ඇතුලෙ හැදෙන බීජයවත් අල්ලගන්න බැරිවෙනවා...තේරුන අය සද්ද නොකර යමු...කුනුහබ්බ කිව්වම කට ගඳ ගහනවා...ඈ.
ඉතින් මගෙ පැටියා මගෙන් ඈතට අරගෙන යන සාගරිකාගෙ නැට්ට නොපෙනී යනකල්ම බලාඋන්නු මම ගෙදර ඇවිත් දෙයියනේ කියලා ආයෙම නිදාගත්තා...කියලා වැඩක් නෑ.
..........................................................................................................................
"අම්මා මම යන්න ඕන අනේ...පරක්කුයි.."
